Türkiye’de geçmişte olduğu gibi bugün de sanatçılar, tarihsel ve kültürel geleneğin üzerinde duruyor. Bu bağlamda bakıldığında son yıllarda geleneğe yüzünü hiç olmadığı kadar dönmüş olan çağdaş sanatımızın onu dönüştürebilen örnekler ortaya çıkardığı kadar kiçleştirmiş örnekler de ortaya koyduğunu görüyoruz. Ancak sonuç her ne olursa olsun gelenekle ilişkisi olan sanatın bugün büyük bir popülaritesi ve piyasası olduğu.
Gelenekle olan ilişkimiz, Tanzimat’la başlayan Batılılaşma anlayışı içerisinde büyük bir problematiğe dönüşmüş, yeni kurulan Cumhuriyetin etkisiyle ise ivme kazanarak günümüze kadar sürmüştür. Yıkma ve yeniden yapmanın, böylesi kopuşlar yaşayan her toplum gibi bizim toplumumuz üzerindeki travmatik etkileri de kuşku götürmez boyutlardadır. Gördüğü her eski dilden yazıyı Kuran ayeti sanacak kadar geçmiş diline yabancı bırakılmış bir topluma sahip olduğumuz trajik ama gerçek. Yaratılan bellek kaybının kendisi bile ancak çok yakın bir geçmişten beri sorgulanabilmeye başlandı. Nedenleri ve nasılları farklı disiplinlerce sayfalarca tartışılabilecek konunun esasında bir modernleşme problemi olduğu açık.
yazının tamamı gençsanat dergisi Mart 2010 sayısında..